Interessant was ook het gesprek met de Adviescommissie Seniorenbeleid Maastricht die terecht opmerkte dat 'we' te vaak vertrouwen op communiceren via sociale media en daarbij een grote groep senioren buitensluiten.
Deze opmerking werd kracht bijgezet door een advies aan de Raad te geven dat we "veel meer de wijken in moeten".

Hans Passenier sprak met de buurtnetwerken van Mariaberg, Wyck, St Maartenspoort en Wyckerpoort. Bij allen was duidelijk dat het anders moet, maar bijna niemand was tevreden. Het gevoel meer op afstand te zijn gezet overheerste. De buurt opbouwwerker heeft het drukker en er lijkt vooralsnog minder van de grond te komen. De tenderregeling is te bureaucratisch. "En dan wordt het plan dat je indient beoordeeld? Op grond waarvan? Wij weten toch wat nodig is in de buurt".

Coen van der Gugten sprak met mensen uit Heer, Scharn en Eyldergaard. Vooral over de effectiviteit van het tender-systeem, daar werden relativerende opmerkingen over gemaakt. Men probeert nu vooral nieuwe activiteiten te laten ontstaan uit vragen van de mensen in de buurten, van onderop dus. Of iets in een tender past is dan vraag twee, men gaat daar pragmatisch mee om. Thema's in deze buurten zijn vooral de bus-routes, de afronding van het waterbuffer systeem en het niet doorgaan van nieuwbouw projecten sociale woningen langs de Scharnerweg.

We zijn met veel nieuwe inzichten naar buiten gegaan. Interessant om de verschillende dynamieken en uitdagingen te zien waar de organisaties mee geconfronteerd worden. Unaniem werd wel gesteld: "Het zijn de burgers zelf die het uiteindelijk moeten doen. Wij willen slechts de kar duwen". En dat blijkt lastig voor het gemeentelijk apparaat. Er is een transitie nodig van een sturende gemeente naar een faciliterende gemeente. Dat wordt wel gewild, maar de praktijk is nog heel weerbarstig.