Er werd in drie groepen overlegd en het was frappant te zien hoe éénsluidend de verlangens van de vrijwilligers, mantelzorgers en professionals waren.
Allereerst: zorg dat de waardering voor het werk en de inzet van vrijwilligers en mantelzorgers goed zichtbaar wordt gemaakt, met geld maar ook op andere manieren. Zorg daarnaast voor respijtzorg, zodat de zware last af en toe lichter kan zijn en de vrijwilliger/mantelzorger bij kan tanken.
Zorg dat er snel goed advies te krijgen is van professionals over inhoudelijke kwesties. En zorg voor een laagdrempelige wegwijzer door het oerwoud van voorzieningen, instellingen en fondsen. Mantelzorgers moeten ontzorgd worden in het zoeken naar passende voorzieningen en fondsen.
Kan de wijkverpleegkundige die rol van casemanager in alle wijken van de stad gaan spelen, zoals nu bijvoorbeeld in Wittevrouwenveld al gebruikelijk is?
Eén van de aanwezigen drukte de aanwezige raadsleden en wethouders nog op het hard niet teveel te bezuinigen op de thuiszorg. “Dat kleine beetje, ook nog goedkope zorg, is zo waardevol EN voorkomt dat mensen in slechter conditie raken en dan beroep moeten doen op veel duurdere voorzieningen”.
Voor dit gesprek tussen mantelzorgers, vrijwilligers, professionals en raadsleden was een uur uitgetrokken. Veel te kort. We zien allemaal uit naar volgende gesprekken. Daarvoor krijgen we een kans op de miniconferentie Informele Zorg die op 15 april wordt gehouden. Uiteindelijk moet één en ander uitmonden in nieuw beleid geformuleerd in een keurige beleidsnota. En dan komt het aan op uitvoering: met vrijwilligers en mantelzorgers die zich goed gesteund voelen en professionals die in die ondersteuning hun rol spelen.