We doen dat in de eerste plaats omdat het minimumloon al veel te lang erg achterblijft bij de algemene loonontwikkeling in Nederland. Het is van de 65% van het gemiddelde loon in de jaren ’70 naar minder dan 45% van het gemiddelde loon in 2015 gegaan. Iemand met een (fulltime) minimumloon kan hiervan nu 20% minder betalen dan 40 jaar geleden.
Mensen met een minimumloon (en dat worden er in Nederland steeds meer) hebben daarom alle moeite om de eindje aan elkaar te knopen. Stel je daarbij voor dat mensen op het minimumloon steeds vaker met onzekere of met deeltijd contracten te maken en je weet dat het sappelen is. De steeds grotere inkomenskloof tussen het gemiddelde loon en het minimumloon draagt ook bij aan een steeds grotere ongelijkheid in onze samenleving.
Een verhoging van het minimumloon heeft een positief effect op de daaraan gekoppelde uitkeringen, denk bijvoorbeeld aan de AOW. Dat helpt ouderen die het alleen van AOW moeten hebben maar ook die grote groep gepensioneerden met een klein pensioentje dat al zo lang niet geïndexeerd is.
De gemeenteraad heeft zelf geen zeggenschap over het minimumloon; dat is iets dat landelijk besloten moet worden. Toch dringen al vele gemeenteraden erop aan dat er wel sterk voor gepleit wordt bij landelijke overheid. De gemeenteraden van Helmond, Valkenburg, Brunssum, Nijmegen, Arnhem, Utrecht, Den Haag en Groningen zijn ons al voorgegaan. Dat deden ze ongetwijfeld omdat een hoger minimumloon rechtvaardiger is. Maar ook omdat de effecten van het lage minimumloon en daaraan gekoppelde uitkeringen wel bij de Gemeente landen: meer aanvragen uit de bijzondere bijstand, meer mensen in de schulden en de schuldhulpverlening etc. Zaken die de gemeente uit haar budgetten moet vergoeden.
We kunnen wel brieven naar Den Haag blijven sturen voor meer geld uit het gemeentefonds, maar we kunnen ook tegen Den Haag zeggen: houd eens op mensen in de problemen te duwen waarvoor wij als gemeente dan de rekening moeten betalen!
Marlise Korsten