8 November 2017

Op een gure, winderige zaterdag, terwijl Sinterklaas in Nederland aankomt, waaieren verschillende teams van GroenLinks-vrijwilligers uit over Pottenberg.

Vroeger een hechte parochiebuurt met een bruisend verenigingsleven en een winkelcentrum waar men elkaar trof. Imiddels is het een veel diverser samengestelde buurt. En in de parochiekerk huist nu de Armeense gemeenschap uit zuidelijk Limburg en de voormalige buurtschool is een Islamitische basisschool geworden met een regionaal publiek.

Bewoners rondom het centrale deel van de buurt, de “mammoetflat” en het Potterieplein, van zowel koop- als huurwoningen vertellen ons over hun buurt.

Wat we eigenlijk niet verwachtten en wat opvalt is dat iedereen positief is over het wonen in de buurt, geen negatieve verhalen of klaagzangen, men vindt het er prettig en rustig wonen.

De meeste mensen ervaren weing binding met de buurt, maar zijn er ook niet echt naar op zoek. Een druk leven met weinig tijd wordt meestal als reden genoemd.

Sommige straten hebben wel een hechte band met elkaar, dat zijn m.n straten die een homogene bevolkingssamenstelling hebben en dat zijn de straten met de koopwoningen. Bij de sociale woningbouw is de samenstelling zeer gemêleerd, jonge gezinnen naast ouderen van in de 80. Geluidsoverlast wordt m.n. in de zomer wel ervaren als mensen tot laat op straat verblijven. Er lijkt dan minder rekening te worden gehouden met de buren.

Er zijn dus grote sociale verschillen in de deelbuurten en de gemeente zou er goed aan doen de mix te bewaken, zo valt te beluisteren.

Naast de bij vrijwel iedereen geconstateerde positieve beleving van de buurt valt als tweede gemene deler op dat men klaagt over het dumpen van afval en ook het milieuperron voor de winkels wordt als minpunt ervaren. Tevens zou de busverbinding in veel ogen beter kunnen, er wordt her en der gedeald en parkeeroverlast van bezoekers en werknemers Brusselsepoort neemt toe, doch echte last wordt niet aangegeven. Men voelt zich over het algemeen genomen veilig.

Met enigszins bevroren voeten, maar met een duidelijker beeld van de buurt rijker, eindigen we onze buurtrondgang in het winkelcentrum bij “Nostalsjiek” waar we van de gastvrije eigenaresse een heerlijk warme kop koffie aangeboden krijgen!

Wat een bewoonster tot slot aan GroenLinks wil meegeven: “Het gaat de goede kant op met Maastricht. Het tekort aan geld in de stad wordt creatief opgelost door eigen initiatieven van mensen te stimuleren. Wel wordt soms teveel van vrijwilligers gevraagd. En er is weinig samenhang in de bestaande initiatieven.”