In een levendig debat in een volle zaal Ipanema discussieerden mensen uit de culturele en politieke wereld met belangstellende burgers over Maastricht Culturele Hoofdstad 2018. Er ging heel wat over tafel dat het meenemen waard is bij de politieke beslissing of Maastricht mee moet dingen naar de kandidatuur voor Culturele Hoofdstad 2018. Waar iedereen het wel over eens is: De weg ernaartoe is belangrijker dan het evenement MCH2018 zelf.

Hieronder volgen een korte weergave van de diverse geuite standpunten.

1 : Tolerantie
Tolerantie is een voorwaarde en vervolgens is betrokkenheid een noodzaak om verder te komen. Cultuur kan als vehikel dienen om 'natuurlijke' tegenstellingen te slechten. Bijvoorbeeld tussen Traditionele cultuur en moderne cultuur.
Cultuur is breed: opvoeding en kennis van regels (omgangsvormen) bepalen de
toegang tot; het zal dus niet vanzelf gaan.
Maar de jongerencultuur is er en beweegt en er is de graffiticultuur. Kortom, er zijn zeer veel sub-culturen. Wel is er sprake van een enorme versnippering en kloven tussen de verschillende groepen.
Niet te vergeten: Maastrichtenaren zijn trots op hun stad en op alle groepen die daar leven! Er is de diepgewortelde Maastrichtse cultuur (taal, processies, carnaval, operette, amateurmuziek etc.), deels verankerd in de (bijna verdwenen) maakindustrie. Er is de opkomende jongerencultuur. En… er is een minderwaardigheidsgevoel: Voor een nieuw logo worden drie Randstedelijke bureaus uitgenodigd.

2. Zichtbaarheid
De internationale free-lance mode-ontwerpers uiten de volgende noodkreet: "gemeente help ons aan een 'podium' op een A-locatie!!! anders worden we niet gezien!!".
Waarop de gemeente als volgt reageert: Veel panden komen beschikbaar in Belvédère en er is de Frankenstraat. Of een opmerking vanuit de zaal: Ga Kraken!
Maastricht heeft geen beleid om jonge startende ondernemers een plek te bieden. Ook het AINSI-project is vanuit een Top-Down benadering gerealiseerd.
Het zou jammer zijn als we CH nodig hebben om dat te doen wat we sowieso zouden moeten doen !!

3. (Eu)regionale samenwerking/ het slechten van (Eu)regionale grenzen
De ambitie om het samen met de Euregio te doen is er.
Er is zeker de cultuurbarrière als het gaat om de ambtelijke Euregionale regelgeving.
Met de rug naar de randstad en open gezicht naar Euregio is een kans: culturele
verschillen (bv gevoel voor humor) zijn enorm, maar er zijn al veel vormen van
samenwerking ( onderwijs, openbaar vervoer). Zie in Maastricht ook het voorbeeld van de Jazz. Die heeft nu een breed podium in veel café's, maar (nog steeds) geen centraal podium !
Er zijn veel verschillende podia in de Euregio: deel ze met elkaar !!

4. Politiek
De politiek krijgt van de zaal nog mee om zelf ook de onderlinge grenzen te slechten en er samen voor te gaan staan.

En last but not least: instemmen met nominatie CH is ook instemmen met het einde van Sjiek en Sjoen!!
Kortom: Fietsen weer tegen de muur ! Een stad moet ook niet gereguleerde plekken hebben.