Bram van Ojik meldde ons dat het ideaal van GroenLinks feitelijk neerkomt op het streven naar een ontspannen samenleving. Daar past het streven naar een basisinkomen in, maar ook de bestrijding van armoede, en een ander beeld van arbeid.

Op 4 februari voerden we campagne in het goede gezelschap van Bram van Ojik. We startten met het gewone handwerk: flyeren. De weersomstandigheden waren niet ideaal en toch was het een zonnige wandeling door de binnenstad. We kregen veel positieve reacties met als hoogtepunt een traktatie op chocola van een van de winkeliers in de Wycker Brugstraat. We staan er zowel qua persoon Jesse Klaver als wat betreft programma (groen, solidair, open voor vluchtelingen) duidelijk op en dat hoor je terug in de gesprekken.

In de middag kwamen tientallen belangstellenden naar het campagnepand in de Bogaardenstraat om te praten over het basisinkomen. We hebben daar afgelopen periode al veel over gediscussieerd, over de principes, de haalbaarheid, de praktische uitvoering en over de afgezwakte experimenten die de staatssecretaris leek toe te staan. In de Maastrichtse raad was/is  een werkgroep bezig het plan voor Maastricht te trekken. Tot onze grote ergernis trok de staatssecretaris echter de stekker uit het eerste concrete voorstel dat op haar tafel kwam (Terneuzen). Ze eist tevoren vastgelegde tegenprestaties voor een uitkering en daarmee is het echt geen vertrouwensexperiment meer. De moed zakt ons diep in de schoenen.

Bram zette ons weer op scherp door te beginnen bij het ideaal dat aan het verlangen naar een basisinkomen ten grondslag ligt. Ons ideaal is immers een ontspannen samenleving waarin ieder mens kan worden wie hij/zij wil en kan zijn, waarin je zowel kan werken, als zorgen, als muziek maken, kan leren en ontspannen.

Op dit moment zit de samenleving veel te vol met werkstress, moet iedereen altijd werken, op een arbeidsmarkt die lang niet alle werk wil betalen en door verdergaande robotisering ook heel erg verandert. Gecombineerd met het doorgeslagen arbeidsethos heeft dat geleid tot een tweedeling tussen mensen die werk hebben en mensen die niet werken.  “Als je niet werkt ben je lui en moet je gestraft worden, dat is de mentaliteit.” Over die mentaliteit en de regels die daaronder liggen gaat de discussie over het basisinkomen, betoogde Bram. En daarmee gaf hij ons een shot inspiratie om ook in de Maastrichtse raad door te gaan voor een vertrouwensexperiment.