Hotels, restaurants en cafés vormen samen met de detailhandel de economische motor van onze binnenstad.

De ontwikkelingen zijn de afgelopen 40 jaar zó snel gegaan dat wat vroeger misschien een klein motortje was, nu zo'n grote machine is geworden dat gewoon wonen en werken in de binnenstad onder druk staan. Tal van bedrijven zijn uit de binnenstad verdwenen, denk aan het Rubberhuis en de Technische Unie. Dat heeft de atmosfeer in de stad totaal veranderd. En natuurlijk, er wonen nog mensen in die binnenstad. Maar had je vroeger een café op de hoek, nu is het overal horeca dat de klok slaat. Terrassen, stoeprokers. 's Ochtends kabaal van toeleverende koelwagens en nachtelijk lawaai van dronken volk... 't Is heerlijk wonen in de binnenstad!

Van volume naar kwaliteit

Na een halve eeuw groei, is verder doorzetten van die groei niet meer mogelijk. Door de enorme toename van het toerisme, heeft Maastricht heel veel horeca die is afgestemd op de doorsnee toerist. Vooral veel met een vooral matige kwaliteit.

Een ontwikkeling waar we ons op moeten bezinnen. Veel partijen in de stad zien in dat we in onze stad nu vooral een kwalitatieve ontwikkeling moeten inzetten.

Meer kwaliteit, meer diversiteit en spannender concepten. Combinaties tussen detailhandel en horeca. Combinaties met evenementen. Nieuwe concepten bij de herontwikkeling van stadsdelen, zoals het Sphinx terrein, de Brandweer en het Tapijn gebied.

De markt verandert en de producten veranderen. Oude concepten verliezen terrein.

En dan blijkt er in de Maastrichtse horeca ook zoiets als een gevestigde orde te bestaan. Die zich hevig verzet tegen veranderingen, die ze vooral ook als een bedreiging ziet.

En die vindt dat de taak van “de Gemeente” vooral is om haar te beschermen. Sommige Maastrichtse politici voelen zich daarmee verwant en halen alles uit de kast om nieuwe ontwikkelingen tegen te houden, te vertragen of uit te kleden.

The Student Hotel

Een mooi voorbeeld is het initiatief om in het Eifel-gebouw een vestiging van het TSH te laten landen. Dat enorme gebouw komt alleen economisch op gang als een grote speler zich daar wil vestigen. Een speler die bovendien door haar aard als een magneet kan werken op kleine bedrijfjes die zich in het gebouw en het gebied willen vestigen. Daarnaast beantwoordt het TSH de grote vraag naar kwalitatief hoogwaardige huisvesting voor studenten die een half of een heel jaar in Maastricht komen studeren.

Die hebben baat bij een woon- en studeeromgeving met een hoog verzorgingsniveau.

Naar ons idee een prachtig nieuw concept dat een belangrijke motor wordt bij de ontwikkeling van hele “het Timmerfabriek gebied”.

Het concept van TSH omvat ruim 450 kamers, waarvan een deel (tot max. 98) ook kortdurend als hotelkamer verhuurd kan worden.

En dan wordt de gevestigde hotelmarkt wakker, protesteert tegen de nieuwkomer en … heeft spijt dat ze het zelf niet hebben bedacht. Jan Hoen, onze horeca kampioen, heeft er druk mee in de raad!

Ondernemers hebben een mooi vak: goed kijken naar de markt, nieuwe producten verzinnen waar vraag naar is en zo als bedrijf gezond en alert in de markt blijven staan.

Als een ondernemer dat spel niet meer leuk vindt en denkt dat wat altijd al was zo wel zal blijven, dan wordt ondernemen een moeizaam verhaal.

Blijven natuurlijk de bewoners van de binnenstad.

Als we bij een verdere ontwikkeling van onze horeca de focus op kwaliteit gaan leggen, krijgen we ook de kans om die tere balans tussen wonen en horeca hier en daar te herstellen. Terrassen en kabaal horeca duidelijker zoneren. Café concepten die zich weer, zoals vroeger, verhouden met “omwonenden”.

En “Daily Fresh”, die nu vooral “Daily Herrie” is, eindelijk zover brengen dat ze wat minder lawaai maken of nog beter, deel gaan uitmaken van een slim elektrisch beleveringsysteem.

Coen van der Gugten.