In dit vak kom je soms vreemde zaken tegen. Een illustratie van mijn kant.

Een aantal maanden geleden heb ik in deze column reeds verslag gedaan van een bezoek van de heer Pieter storms van het SBS6 programma ‘Breekijzer’ aan het stadhuis. Ik heb me toen al verbaasd over zijn handelswijze. De weg van de overval, gecombineerd met een oneigenlijke spraakwaterval die nauwelijks ruimte biedt voor een serieus weerwoord en daarbij de druk van de meekijkende camera. Stuk voor stuk geen goeie ingrediënten om tot een oplossing te komen van de problemen die hij aankaart, in dit geval de overlast die buurtbewoners  van een milieuperron in Malberg ervaren. Maar goed: zijn eerste bezoek, waarin hij het stadsbestuur verweet haar afspraken niet na te komen, werd afgesloten met een vervolgafspraak in de buurt ter plaatse. Wat schetst mijn verbazing 3 weken later: de buurtbewoners, de wethouder, iedereen is ter plaatse present, behalve… de heer Pieter Storms. In geen velden of wegen te bekennen. Wie komt hier zijn afspraken nu niet na? 
Maar, beste lezer, het blijkt nog bonter te kunnen.

Na een lange periode van stilte gaat maanden later opnieuw de telefoon. ‘Met de redactie van het televisieprogramma ‘Ook dat nog’. We willen met u eens praten over het milieuperron te  Malberg’.

Verder doorvragen levert een onthutsend beeld op. De betreffende redactrice blijkt recent van baan te zijn veranderd en ja, u voelt hem al: zij komt van het programma Breekijzer. En blijkbaar is het in televisie land dan heel normaal dat je je hele archief gewoon onder de arm meeneemt naar je nieuwe werkgever. Kortom het hele spel opnieuw. Uiteindelijk eindigend in een kwalitatief slappe scetsch op TV waarin ik voor het eerst met een Limburgs tongval spreek, zowaar!!! Maar waarin ook de ene onwaarheid na de andere over de buhne gaat.  En waarin, en dat is echt jammer,  geen enkele partij er iets mee opgeschoten is. Niet in het stadhuis en niet in Malberg.

In een laatste opwelling denk ik nog: laten we deze gang van zaken voorleggen aan de redactie van het TV-programma ‘Over de Balk’.  Het zal er niet misstaan. Maar nee, toch maar niet. Het wordt de hoogste tijd voor een goed boek. Met dank aan onze TV-cultuur.

Wim Hazeu