Op 1 september 2015 werd - in de eerste vergadering na het zomerreces - stilgestaan bij het overlijden van voormalig GroenLinks-raadslid Clémence Fey-Thewissen. Door fractievoorzitter Gert-Jan Krabbendam werd namens GroenLinks een im memoriam uitgesproken bij aanvang van de raadsvergadering.
Graag wil ik met u stil staan bij het overlijden van Clémence Fey-Thewissen. Clémence was gemeenteraadslid voor GroenLinks van maart 2002 tot maart 2006. Zij overleed op 8 juli 2015 in de leeftijd van 80 jaar. “Ik heb het leven los moeten laten”, vermeldde haar overlijdensbericht.
Met name haar inzet voor gelijke rechten voor vrouwen is waar we Clémence het meest om herinneren, met het meest sprekende voorbeeld haar oproepen om het hoogste carnavalsambt van Prins Carnaval voortaan ook open te stellen voor vrouwen. Clémence was fel als het om vrouwenemancipatie, zorg en sociaal onrecht ging. Vooral over de WMO kon ze zich erg druk maken en dat uitte ze ook in de raad waarbij ze haar standpunt fel verdedigde. Maar ook betere luchtkwaliteit voor schoolgaande kinderen kon op haar inzet rekenen.
Van haar toenmalige fractievoorzitter Marleen Thissen vernam ik bewondering voor het feit dat Clémence ondanks haar kwakkelende gezondheid er altijd bij probeerde te zijn. Grappig was het om haar in die grote auto van haar te zien rijden waarbij ze nauwelijks boven het stuur uitkwam.
Hoewel het al enige tijd geleden is dat Clémence actief was voor GroenLinks, liet ze nog regelmatig van zich horen met ingezonden brieven in Dagblad De Limburger, op zeer uiteenlopende onderwerpen. Integriteitskwesties in de gemeenteraad, uzze slevrouw van de O.L.V. Basiliek, bedelaars in de stad, Culturele Hoofdstad, het Geusseltzwembad, de tarieven bij Kumulus en haar visie op wat het inhoudt om volksvertegenwoordiger te zijn, zijn maar enkele van de vele onderwerpen die ze in haar ingezonden brieven aansneed. Dat ging vaak gepaard met een duidelijke en kritische oproep aan haar eigen partij: blijf scherp en dicht bij je principes en idealen.
In het afgelopen jaar had ik paar keer telefonisch contact met haar en sprak ik met haar af dat ik haar zo nu en dan zou bellen om met haar te spiegelen. Ze gaf me gelijk een opdracht mee. Die Belgische kerncentrale, hè. Tihange. Waarom hoorde ze GroenLinks daar nou nooit over? Het werd eens tijd dat we daarmee aan de slag zouden gaan!
De afstand tot de actieve politiek werd duidelijk groter, maar haar betrokkenheid was tot het einde onverminderd.
Op 14 juli vond in een volle Koepelkerk te Maastricht een zeer persoonlijke en warme uitvaartdienst plaats, waarna zij in familiaire kring is begraven.
Graag wil ik van deze gelegenheid gebruik maken alle collega’s te bedanken die aan GroenLinks of aan de familie en vrienden van Clémence hun medeleven hebben betuigd. Clémence heeft dan het leven los moeten laten, zij heeft voor altijd een plek in ons hart verworven. Ter nagedachtenis van Clémence en van haar tomeloze inzet voor ons én haar Maastricht wil ik u allen verzoeken een moment van stilte in te nemen.