Na een eerste bespreking in september 2014 werd het Meerjaren Veiligheidsplan wegens een gebrek aan tijd niet als gepland in december 2014 voor een tweede keer in de allerlaatste Commissie Algemene Zaken en Middelen behandeld. Daardoor kwam het in de allereerste Raadsronde terecht. De tijd dringt, maar verschillende partijen waren niet tevreden. D66 dreigde zelfs tegen het plan te stemmen. Ook GroenLinks was kritisch. Er was de burgemeester veel aan gelegen om het plan toch zo snel mogelijk te laten vaststellen, waardoor het van zijn zijde toezeggingen regende.

Voor GroenLinks waren drie punten van kritiek van bij de behandeling in september als een paal boven water blijven staan.

Het blijft in het plan onvoldoende duidelijk met hoeveel agenten er wordt gewerkt aan welk van de prioriteiten (veiligheid in de alledaagse woon- en leefomgeving, drugsoverlast, vermogenscriminaliteit/high impact crimes, problematische jeugd en jeugdgroepen, en ten slotte ondermijning). Zo valt niet te controleren of de gestelde doelstellingen haalbaar zijn en waar de focus gelegd zal worden.

Daarnaast wordt onvoldoende duidelijk gemaakt hoe de relatie tot andere beleidsvelden zoals de jeugdzorg wordt vormgegeven. Veiligheidsbeleid is geen eiland, het staat niet op zichzelf. En zonder dat daar meer kader over wordt gegeven, kunnen op basis van het Meerjarenveiligheidsplan hangjongeren net zo goed met mosquito's of harde repressie worden aangepakt, als met een ontspannen dialoog en preventie door jongerenwerkers. Het moge duidelijk zijn dat GroenLinks voornamelijk van het laatste voorstander is.

Ten slotte vroeg GroenLinks aandacht voor de nadelen van het snelrecht "ZSM". Het Nederlands Juristenblad (NJB) schreef hierover in juni 2014: "Het beleid wordt gepresenteerd als succesverhaal in de categorieën lik-op-stuk, genoegdoening en capaciteitsbesparing. Het succes van het beleid lijkt echter mede te zijn ingegeven door een pragmatische aanpak aan de selectietafel, door het afhouden van effectieve rechtsbijstand en door de afwezigheid van controle door de strafrechter." De Hoge Raad riep hierover afgelopen week het Openbaar Ministerie tot de orde: in 8% van de gevallen krijgen mensen een straf zonder dat er sprake is van voldoende bewijs. Het Maastrichtse Meerjaren Veiligheidsplan ging echter op deze problematiek helemaal niet in.

Maar zoals gezegd, het regende toezeggingen van de burgemeester. Voor de definitieve besluitvorming in de gemeenteraad gaat hij cijfers over de politie-inzet aanleveren, en gaat hij de relatie tot andere beleidsvelden verduidelijken. Hij benadrukte ook dat zeker bij jongeren preventie de voorkeur krijgt. Ten slotte stelde hij voor een aparte Stadsronde te organiseren over ZSM en de nadelen daarvan. Met alle toezeggingen kreeg hij niet alleen GroenLinks, maar zelfs D66 over de brug, zodat bij de definitieve besluitvorming in de gemeenteraad van 10 februari aanstaande mogelijk toch nog unanieme steun voor het Meerjaren Veiligheidsplan in het verschiet ligt.