Dit beeld werd ook geschetst in het Kijkje in de keuken van het WMO-team op 10 november. De WMO-consulenten die de keuken-tafel-gesprekken voeren gaven een scherpe inkijk in de dagelijkse vraag waarmee zij geconfronteerd worden. Dat gaat van eenvoudige gesprekken over de hoeveelheid huishoudelijke hulp tot schrijnende familiesituaties waarbij zowel ouders als kinderen in grote complexe problemen zijn geraakt. Ze proberen in ieder geval passende hulp te geven, met hulp van de eigen netwerken van de betrokken mensen maar ook met professionele hulp als dat nodig is. Petje af voor de inzet, passie en betrokkenheid waarmee zij aan het werk zijn. Ook hun conclusie is: we zijn op weg, we kunnen veel meer van elkaars kennis en ervaring profiteren, we gaan meer samenwerken met andere 1e-lijns hulpverleners en daarmee zijn we effectiever. Maar het kan nog zoveel beter en meer. Bijvoorbeeld door echt vaart te houden in de inrichting van de sociale wijkteams en ook experimenten toe te laten waarbij de schotten tussen de budgetten wegvallen.
Armoede
Maastricht lijkt dus vooruitgang te boeken. Dat is ook echt nodig waar het de aanpak van armoede betreft, meer in het bijzonder de armoede onder kinderen. In Maastricht zal ongeveer 19% (!!) van de kinderen in armoede opgroeien. Een schandalig hoog percentage. Bij de begrotingsbehandeling heeft GroenLinks dan ook een motie ingediend die tot doel heeft juist voor die groep meer preventief beleid te voeren en met name het onderwijsachterstandenbeleid te laten herleven. De wethouder heeft toegezegd in zijn armoedenota in het najaar met concrete voorstellen te komen.
Burgerparticipatie
Het streven om burgers meer mogelijkheden te bieden eigen regie te voeren over hun leven speelt op allerlei terreinen. We zien dat bij de uitvoering van de WMO en bijvoorbeeld in de zorgtop die op 8 november tweede bijeenkomst had. Bij de stadsrondes van 17 november werden twee nieuwe loten aan de stam van de burgerparticipatie gepresenteerd. Allereerst rapporteerden de buurtplatforms over de uitkomsten van hun gezamenlijk beraad. Motto: durf te dromen, durf in dialoog, durf te doen. De buurtplatforms laten hun oude rol van scharnier tussen buurt en gemeente achter zich. Ze constateren dat ze niet meer de vanzelfsprekende gesprekspartner in en van de buurt zijn en dat mondige bewoners steeds vaker zelf zaken oppakken. De buurtplatforms vormen zich om en vormen zich om tot buurtnetwerken, een knooppunt van alle initiatieven in de wijk. Ze verbinden, wijzen de weg, faciliteren en regisseren.
En last but not least kregen de raadsleden en geïnteresseerden de uitwerking van het Right to Challenge- initiatief voorgelegd. Met het uitdagingsrecht, zoals het in goed Maastrichts gaat heten, krijgen burgers het recht om taken van de overheid over te nemen als zij denken het tegen de goede kwaliteitsnormen voor hetzelfde budget sneller, beter en effectiever te kunnen doen. Dat is de optimale vorm van burgerparticipatie. Daarmee gaat een stukje macht weg van ambtenaren en politiek bestuurders naar de burgers. Logisch dus dat dit initiatief een rechtstreeks gevolg is van een motie van ondergetekende!
Wordt vervolgd
Marlise Korsten
Raadslid GroenLinks
