Maastricht wordt een studentenstad, maar is voorlopig vooral een stad met veel studenten. En die moeten ergens wonen. In sommige buurten wonen er meer dan in andere. De samenstelling van buurten verandert daardoor hier en daar fors. En dat vindt niet iedereen leuk, vooral omdat studentenhuizen vaak gepaard gaan met veel fietsen op de stoep, een berg afvalzakken voor de deur en rumoerige feestjes waarbij nachtwerk niet geschuwd wordt.

De afgelopen jaren zijn er maatregelen bedacht die niet goed bleken te werken. Na het formuleren van nieuw algemeen geldend beleid vond GroenLinks (en gelukkig ook een flinke meerderheid in de raad) dat nieuw beleid alleen succesvol kan zijn als er ook stevig kan worden gehandhaafd. Invoering van een vergunningenstelsel maakt dat mogelijk.

De tekst van de motie, ingediend door Coen van der Gugten namens GroenLinks, leest u hieronder.

De gemeenteraad van Maastricht in vergadering bijeen op 29 september 2015,

 

constaterende dat:

  • in het recent geformuleerde beleid terecht gestreefd wordt woningsplitsing c.q. kamerverhuur met generieke regels voor de gehele stad uniform te regelen;
  • het aantal gesplitste én gelegaliseerde woningen daardoor én door de gehanteerde overgangsregeling in sommige buurten groot wordt;
  • uit sommige buurten, zoals Brusselsepoort-Oost en Limmel, signalen komen dat door toenemende overlast de leefbaarheid onder druk staat;

overwegende dat:

  • in buurten waar relatief veel woningen gesplitst zijn t.b.v. kamerverhuur, zoals bijvoorbeeld Brusselsepoort-Oost, door bewoners zelf al jaren breed gedragen activiteiten ontplooid worden om integratie van studenten in de wijk te bewerkstelligen en zo de leefbaarheid bij een veranderende samenstelling van de buurt te bevorderen;
  • er, ondanks al deze positieve activiteiten, uit deze buurten signalen komen dat er sprake is van toenemende overlast;
  • bewoners aangeven te ervaren dat feitelijke handhaving op verstoring van de leefbaarheid in buurten niet tot verbetering daarvan leidt;
  • naast kamerbewoners zelf, de huiseigenaren ook verantwoordelijk zijn;
  • het voor omwonenden zeer problematisch blijkt om huiseigenaren, particulier, corporatie of bedrijf, direct of indirect effectief aan te spreken op hun/haar verantwoordelijkheid in dezen;
  • bij veranderingen in de pluriformiteit van een buurt aandacht voor de leefbaarheid nadrukkelijk aandacht verdient;
  • invoering van huisvestingsverordening met bijbehorend vergunningstelsel de mogelijkheid biedt om in individuele gevallen effectief handhavend op te treden;
  • een totaalaanpak van studentenhuisvesting niet alleen bestaat uit het regelen van woningsplitsing en integratie van studenten in de stad, maar dat de keten pas compleet is als effectieve sturings- en handhavingsinstrumenten beschikbaar zijn;

van mening zijnde dat:

  • in elke buurt waar sprake is van woningsplitsing en kamerverhuur aan studenten, het noodzakelijk is oog te hebben voor ieders redelijk belang;
  • de leefbaarheid in buurten een harde randvoorwaarde is bij elke vorm van bewoning en dus ook kamerverhuur;
  • handhaving hiervan een prioritaire, want exclusieve, taak is van de overheid;
  • het wenselijk en noodzakelijk is bij herhaalde verstoring van de leefbaarheid in buurten sancties tegen de verhuur van specifieke kamerpanden in te kunnen stellen;

verzoekt het College van Burgemeester en Wethouders:

  • de invoering van een huisvestingsverordening met bijbehorend vergunningen stelsel gericht op studentenhuisvesting, incl. handhavingsmogelijkheden én consequenties voor alle betrokken partijen, te onderzoeken en dit onderzoek binnen drie maanden met invoeringsvoorstellen aan de raad voor te leggen;
  • handhaving bij verstoringen van de leefbaarheid in buurten met prioriteit te effectueren en de resultaten daarvan periodiek aan de raad te rapporteren;

en gaat over tot de orde van de dag.