Voorzitter

Ik sta hier met gemengde gevoelens. Van de ene kant ben ik blij met de kans om iets voor deze mooie stad te betekenen, aan de andere kant gebeurt dit omdat een van onze fractieleden, Anne Lucas, zich ivm ziekte, en hopelijk tijdelijk, heeft moeten terugtrekken. Ik wens haar, ook namens u allen, een voorspoedig herstel. De bloemen die ik bij de belofteaflegging vorige maand gekregen heb, zijn diezelfde avond nog bij Anne bezorgd.

De consequentie is nu, en ik zeg dat maar vast om de pers en andere media voor te zijn, dat onze fractie uit meer 50plussers bestaat dan bijvoorbeeld de fractie van 50plus in deze raad. Maar het moge duidelijk zijn: het gaat niet om de kalenderleeftijd maar hoe jong je van geest bent. Zonder enige aarzeling kan ik zeggen dat de gemiddelde mentale leeftijd van ons grijsaards in de buurt ligt van die van onze fractievoorzitter. Je kunt ook beter te doen hebben met oudere mannen die betrokken zijn bij de stad en vooral de burger van de stad dan jongeren die dat niet zijn.

Wie ben ik:

Mijn naam is Harry Schouten. Na een opleiding in de randstad en het opdoen van aanvullende expertise in de VS, woon ik al weer 35 jaar in deze regio waarvan 24 jaar in Maastricht. Vanaf de beginuren ben ik sympathisant, aanvankelijk de PPR en nu sedert de fusie, van GroenLinks. Ik heb meer dan veertig jaar gewerkt in de zorg. Aanvankelijk met de enkels in de modder, later meer in leidinggevende functies. Ik heb dus wel enig verstand van alles wat met zorg en ook het sociaal domein te maken heeft.

In mijn werkzaam leven heb ik vele honderdduizenden kilometers in de trein naar Utrecht gezeten omdat de afstand van Maastricht naar de Randstad in de ogen van de vele gesprekspartners korter was dan de afstand van de Randstad naar Maastricht. Voor velen herkenbaar? Om die reden heb dus ook wel enige kijk op mobiliteit. Daarom zet ik me dan in voor de mobiliteit in Limburg als voorzitter van een adviesorgaan van de provincie. Vervoersarmoede is zeer sterk gecorreleerd aan andere uitingen van armoede. Betaalbaarheid en optimale bereikbaarheid, ook in het landelijk gebied en in de kleine uren, moet dan ook veel aandacht en inzet blijven krijgen.

Na mijn afscheid uit het ziekenhuis ligt er een belangrijke focus op groen: het buurtpark de Groene Poort oost. Een geweldig burgerinitiatief uit twee wijken in Maastricht, Heer en Scharn. We hebben te maken gehad met alle eigenheden en eigenaardigheden van burgerparticipatie. Uiteindelijk een zeer groot goed.

Nu. Wat vind de fractie van GroenLinks van het agendapunt onderwijsachterstandenbeleid:

Allereerst: wat is het probleem dat we willen oplossen? Zoals in het raadsvoorstel staat, en ik citeer “is het uitgangspunt om in de nieuwe beleidsperiode een inhoudelijk en financieel onderwijsachterstandenbeleid neer te zetten dat een samenhangend en betaalbaar integraal beleid vormt voor Maastrichtse kinderen met als doel iedereen zoveel mogelijk een gelijke start te geven aan hun onderwijstijd.” Dit is slechts een deel van een zin waarbij menigeen het spoor al bijster is. Misschien wel B1 nivo maar door zijn lengte niet te bevatten. Maar als je de zin begrepen hebt: Wie kan hier op tegen zijn. Niemand.

Maar: Er lijken zoals gesteld dus een aantal problemen

  1. Er worden meer kinderen geïndiceerd voor het VVE dan te verwachten valt uit de criteria van het CBS, leidend tot meer kosten. CBS criteria zijn landelijk en als je daar zorgvuldig naar kijkt zitten daar geen parameters in die verzwaringen samenhangend met grootstedelijke meenemen. CBS is geen indicatieorgaan. Het CBS geeft getallen over de situatie in NL en komt met een rekenmodel/vergoedingsmodel. Niet verrassend dus dat er in Maastricht meer kinderen worden geïndiceerd dan verwacht. Maak hiervan dan ook niet de holy grail.
  2. Sociaal medische indicaties. Er wordt beargumenteerd dat een deel van de voor vve geïndiceerde kinderen eigenlijk een andere indicatie hebben die overigens ook uit gemeentelijk budget betaald moet worden. Belangrijke vraag is echter of er een significant verschil is. Er is waarschijnlijk een overlap tussen vve-kinderen en smi-kinderen. Helaas, de duivel schijt namelijk altijd op dezelfde grote hoop. Ook is de vraag of dit makro-budgettair voor de gemeente financieel een verschil maakt.
  3. Veel belangrijker lijkt het GroenLinks om in te zetten op het gebruik van het aantal beschikbare uren, niet 13 maar 16. Goede motivatie van de ouders kan nooit goed genoeg zijn.
  4. Voorts vinden wij dat ingezet met worden op een 100% participatie van alle geïndiceerde kinderen. Ook hier ligt een taak om ouders te motiveren, echter niet alleen voor de gemeente maar ook voor de mensen uit de JGZ, die de kinderen namelijk geïndiceerd hebben.

GroenLinks zou deze vier genoemde problemen willen bestempelen als uitdagingen. Uitdagingen die indien adequaat aangepakt tot verbeteringen leiden voor de kinderen uit deze bedreigde groep. En niet alleen voor deze groep maar ook voor de toekomst van onze kinderen en dus de stad. Ga niet sleutelen aan de indicatiestelling. Die is nu in handen van de JGZ, mensen die hiervoor opgeleid zijn en dit gewetensvol doen.

Als opa van 8 kleinkinderen ben ik blij dat deze regelingen voor het Onderwijsachterstandenbeleid en met name de VVE bestaan. Natuurlijk ben ik nog meer verheugd wanneer mijn kleinkinderen ze niet nodig hebben en dat ze beschikbaar zijn voor andere kinderen.

GroenLinks heeft een amendement mede ingediend en zal het andere amendement en motie, beide van de PvdA steunen.

Dank voor uw aandacht.